Intro

De schrijver van wie ik in mijn jeugd waarschijnlijk de meeste boeken heb gelezen – de schrijvers van de Arendoog-, de Biggles- en de Kameleon-serie niet meegerekend – is waarschijnlijk Jan Terlouw. Zijn werk sprak me enorm aan: spanning, sociale thema’s actualiteit en geschiedenis; het zat er allemaal in. Koning van Karoren; Briefgeheim; Oorlogswinter; Oosterschelde, Windkracht 10; Pjotr, Vrijwillig verbannen naar Siberië; De Kloof; Gevangenis met een open deur en De Kunstrijder. Al die boeken las ik als ware ze pageturners van de eerste orde.

Herinneringen

Al die boeken maakten ook een geweldige indruk op me en ik bleef maar naar werk van Terlouw zoeken. Soms vond ik het jammer dat hij geen schrijver was van een serie, want zestig of meer boeken van Terlouw kunnen lezen, zoals ik deed met de boeken Jan en Paul Nowee (Arendsoog, voor de niet-kenner), dat leek me wel wat. Toch is het inmiddels al wel weer bijna twintig jaar geleden dat ik voor het laatst een boek van Terlouw las. En nu kan ik van de meeste boeken niet veel meer dan een summiere samenvatting van het verhaal geven. Ik kan van de meeste boeken in 1 en 2 zinnen ongeveer zeggen waarover ze gaan. Maar zelfs dat lukt niet meer bij bijvoorbeeld De Kunstrijder. Wel is me dus altijd bijgebleven wat voor sfeer er uit de verhalen sprak, zoals ik hierboven al beschreef.

Herbeleven

De komende week neem ik een risico. Ik ga proberen aan de hand van de boeken Pjotr en De Kloof kijken of de boeken van Terlouw me na al die jaren nog steeds aanspreken. Welke elementen zorg(d)en daarvoor? Wat voor patronen zaten er in zijn werk? Wat deed Terlouw dat mij zo aansprak en hoe deed hij dat? En waarom werkte dat (bij mij en mogelijk bij andere lezers)? En werkt het nog steeds? En als het niet meer werkt, waar ligt dat aan?

De komende week staat dus in het teken van de (her)beleving van het werk van Jan Terlouw.

Dit is het eerste deel van een vierluik over De Kloof van Jan Terlouw.